सोबती, विलेपार्ले पूर्व, मुंबई - एक ज्येष्ठ नागरिक संघटना

स्त्रिया शिकून नोकरी-व्यवसायात उतरून नेटका संसार करण्याचा प्रयत्नही
करू लागल्या. पण पुरुष संस्कृतीचा पगडा अजूनही आहे. स्त्रीला आपल्या
इच्छा आणि आवडीना नवर्‍याकडून कसा प्रतिसाद मिळतो त्याचे चित्रण
खालील कविता करते. थोड्याफार फरकाने अनेक घरात हे घडत असते.
सोबतीच्या कवि संमेलनातील सौ.जयश्री तांबोळी यांची स्वरचित कविता.

एक रविवार घरोघरीचा

उद्याचा रविवार मजेत घालवू, दोघानीही केला ठराव,
ती उठली उजाडताच, तो पेपर चाळीत अंथरुणात ।
तिने केली फिल्टर कॉफ़ी, त्याला गरमागरम चहा
नाश्त्याला करते उपमा, त्याला हवा मसाला डोसा ॥

तिने केली भरली वांगी, उंदियो आणायला गेला दुकानात
ती करणार मटार पुलाव, त्याला पाहिजे मसाले भात ।
टी.व्ही. वरील सिनेमा पाहू आले तिच्या मनात
पेपरात डोके घालून तो पसरला आरामात. ॥

आवरून ती बाहेर आली, केला ऑन टी.व्ही.
हातातल्या रिमोटने मॅच त्याने केली सुरु ।
दिवस दिवस मॅच पहातोस, जणू आहे क्रिकेटर
अन तू मोठी कलाकार, त्याने चिडून दिले उत्तर ॥

सुट्टीत जाउ माथेरानला, मांडला तिने प्रस्ताव
छे, तिथे फिरावे लागते चालत, नाही वाहनाला वाव,
त्यापेक्षा गोव्याला जाउ, मस्त समुद्रावरील वारा,
नको उन्हाचा ताप, तेथील फ्लॅटच आपला बरा ॥

एकाही विषयावर नाही होत एकमत,
तरी आपण एकत्र कसे, बसली ती विचार करत ।
धुसफुसत सरला दिवस, सोमवारपासून पायाला चाक,
जी. जी. एम.सी. म्हणत तिने पुसले डोळे आणि नाक ॥

(जी.जी. एम.सी.. = घरोघरी मातीच्या चुली)

-- कवयित्री: सौ. जयश्री तांबोळी